Salutowanie dwoma palcami

Komendant Główny

Salutowanie dwoma palcami – oddanie honorów przy użyciu wyłącznie palca środkowego i wskazującego, przy czym pozostałe palce są zgięte i przytrzymywane kciukiem, a wierzch dłoni skierowany jest do salutującego. Salutuje się tylko w nakryciu głowy, dotykając go czubkami palców. W ten sposób salutują żołnierze Wojska Polskiego i inne polskie służby mundurowe, a także polscy harcerze wszystkich formacji.

W wielu krajach w podobny sposób (przy użyciu dwóch palców) salutują najmłodsi skauci (odpowiednik polskich zuchów), a trzema palcami – skauci starsi i harcerze.

Historia

Salut ten pojawił się prawdopodobnie przed lub w czasie wojen napoleońskich lub w czasie insurekcji kościuszkowskiej. Legenda głosi, że w czasie bitwy pod Olszynką Grochowską książę Konstanty Pawłowicz miał powiedzieć: Polacy salutują mi dwoma palcami, bo w pozostałych dwóch trzymają kamień którym są gotowi we mnie rzucić. Najprawdopodobniej salut wziął się stąd, że żołnierz chcąc zasalutować swemu przełożonemu zrobił to ranną dłonią w której stracił dwa palce, mały i serdeczny. Dla upamiętnienia tego wydarzenia Polacy salutują dwoma palcami.

Salutowanie dwoma palcami przysparzało kłopotów żołnierzom służącym w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. Alianccy oficerowie odbierali to jako brak szacunku lub sądzili że salutujący są pijani, skoro salutują do nich jak do harcerzy. W wyniku tego nieporozumienia wielu polskich żołnierzy było aresztowanych póki sprawa nie została wyjaśniona. Doprowadziło to do czasowego nakazu salutowania obcym oficerom pełną dłonią.