Manewr taktyczny

Komendant Główny

Manewr taktyczny - to użycie wojsk w walce poprzez ruch w kombinacji z ogniem w celu osiągnięcia przewagi nad przeciwnikiem.

W aspekcie teoretycznym to zasada, którą trzeba stosować podczas walki w celu osiągnięcia powodzenia. Z kolei w aspekcie praktycznym manewr jest jedną z części składowych walki i w takim ujęciu jego istota polega na zorganizowanym ruchu sił i środków, prowadzonym z określonym celem. Manewr zapewnia elastyczność działania, to znaczy możliwość przenoszenia w czasie i przestrzeni punktu ciężkości.
Formami manewru taktycznego są [edytuj]

* uderzenie czołowe (ang. frontal attack) - jest to działanie skierowane przeciwko pododdziałom na przedniej linii obrony przeciwnika. Może ono być stosowane do rozbicia jego obrony w czołowych punktach oporu lub do ich okrążenia. Często poprzedza go pokonanie lub oskrzydlenie.

* pokonanie (ang. penetration) - polega na szybkim i zdecydowanym ruchu pododdziałów w celu rozcięcia sił przeciwnika i wyjścia na jego tyły.

* oskrzydlenie (ang. envelopment) - jest to manewr, w którym główne siły atakujące obchodzą elementy ugrupowania obronnego przeciwnika w celu zdobycia obiektów na jego tyłach. Oskrzydlenie może być jedno  lub dwustronne oraz pionowe – ponad pozycjami obronnymi przeciwnika. Rezultatem tego manewru jest rozbicie albo zdobycie ważnych obiektów na tyłach przeciwnika. Niekiedy zastosowanie oskrzydlenia może wprowadzić w błąd przeciwnika, co do umiejscowienia własnego punktu ciężkości.

* obejście (ang. turning movement)-jest to manewr, w którym nacierające pododdziały obchodzą przeciwnika na lądzie lub w wymiarze powietrznym (ponad jego pozycjami obronnymi), unikając kontaktu ogniowego. Celem tego manewru jest zdobycie obiektów na tyłach przeciwnika, zmuszając go do ich opuszczenia.

* przenikanie (ang. infiltration) - jest formą manewru, w którym pododdziały wchodzą małymi grupami (zespołami) w ugrupowanie obronne przeciwnika. Może być stosowane do opanowania słabo bronionych

* manewr mylący (ang. feint) - to zorganizowane działanie mające na celu wprowadzenie w błąd przeciwnika co do planowanych (zamierzonych) działań (zamiaru dowódcy). Musi być on wystarczająco wiarygodny, by wywołać pożądaną reakcję. Jest on najbardziej skuteczny, gdy pokrywa się z ocenami przeciwnika

* demonstracja jest manewrem odciągającym uwagę przeciwnika bez podejmowania walki. Siły prowadzące działania demonstracyjne stosują ogień, przemieszczanie, dym, środki walki elektronicznej i urządzenia łączności wykorzystywane do pozorowania walki.

* odejście jest to opuszczanie zajmowanych rejonów, punktów (stanowisk). Manewr ten wykonywany jest w celu wyprowadzenia wojsk spod uderzeń przeważających sił przeciwnika, zajęcia bardziej dogodnego położenia do przyszłych aktywnych działań, zyskania czasu do stworzenia punktu ciężkości na innym obszarze.

* Manewr ogniem polega na przenoszeniu wysiłku ogniowego z jednego kierunku na inny, stosownie do zaistniałych potrzeb pola walki oraz na ześrodkowaniu ognia do jednoczesnego lub kolejnego rażenia najważniejszych celów, a także podziale przy rażeniu różnych celów w jednym czasie. Manewr ogniem możliwy jest w granicach maksymalnego i minimalnego zasięgu środków ogniowych. Przy jego wykonaniu uwzględnia się najbardziej efektywne odległości strzelania.